krzykliwie

krzykliwie
krzykliwie {{/stl_13}}{{stl_8}}przysł. krzykliwieej {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'w sposób krzykliwy, głośno': {{/stl_7}}{{stl_10}}Mówić krzykliwie. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'wyzywająco': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ubierać się krzykliwie. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • krzykliwie — krzykliwieej przysłów. od krzykliwy a) w zn. 1: Kogut zapiał krzykliwie. b) w zn. 2: Ubierała się krzykliwie …   Słownik języka polskiego

  • hura- — «pierwszy człon wyrazów złożonych» a) «w rzeczownikach: wskazujący na krzykliwość, powierzchowność, przesadne wyrażanie tego, co oznacza drugi człon złożenia; np. hurapatriotyzm, huraoptymizm; hurra » b) «w przymiotnikach: wskazujący na to, że… …   Słownik języka polskiego

  • jazgotać — ndk IX, jazgotaćoczę a. jazgotaćocę, jazgotaćoczesz a. jazgotaćocesz, jazgotaćocz, jazgotaćał 1. «mówić, rozmawiać krzykliwie, piskliwie, kłótliwym tonem» Jazgotać bez przerwy. 2. «wydawać głośne, hałaśliwe dźwięki, tony; powodować hałas» Maszyny …   Słownik języka polskiego

  • pyskować — ndk IV, pyskowaćkuję, pyskowaćkujesz, pyskowaćkuj, pyskowaćował pot. «odpowiadać hardo, zuchwale, arogancko; mówić, rozprawiać dużo, głośno, krzykliwie» …   Słownik języka polskiego

  • wrzaskliwie — wrzaskliwieej «z wrzaskiem, bardzo głośno, krzykliwie, hałaśliwie; głosem przenikliwym» Bawić się, rozmawiać wrzaskliwie …   Słownik języka polskiego

  • wrzaskliwy — wrzaskliwywi, wrzaskliwywszy 1. «skłonny do robienia wrzasku; zachowujący się hałaśliwie, krzykliwie; hałaśliwy, krzykliwy, wrzeszczący» Wrzaskliwe ptactwo. Wrzaskliwi biesiadnicy. 2. «zbyt głośno brzmiący; rozdzierający uszy, przenikliwy»… …   Słownik języka polskiego

  • wrzeszczeć — ndk VIIb, wrzeszczećczę, wrzeszczećczysz, wrzeszcz, wrzeszczećczał, wrzeszczećczeli wrzasnąć dk Va, wrzeszczećnę, wrzaśniesz, wrzaśnij, wrzeszczećnął, wrzeszczećnęła, wrzeszczećnęli, wrzeszczećnąwszy «krzyczeć głośno; o ptakach: wydawać krzykliwy …   Słownik języka polskiego

  • zakrzyczeć — dk VIIb, zakrzyczećczę, zakrzyczećczysz, zakrzyczećkrzycz, zakrzyczećczał, zakrzyczećeli, zakrzyczećczany zakrzyknąć dk Va, zakrzyczećnę, zakrzyczećniesz, zakrzyczećnij, zakrzyczećnął, zakrzyczećnęła, zakrzyczećnęli, zakrzyczećnięty zakrzykiwać… …   Słownik języka polskiego

  • hura- — {{/stl 13}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}hurra {{/stl 13}}{{stl 33}} pierwszy składnik wyrazów złożonych modyfikujący znaczenie drugiego członu złożenia:a) {{/stl 33}}{{stl 7}}w rzeczownikach: podkreśla powierzchowność i przesadne ujmowanie tego, co… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • hurapatriota — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIa, CMc. hurapatriotaocie; lm M. hurapatriotaoci {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba manifestująca swój patriotyzm w sposób przesadny, krzykliwie, na pokaz, powierzchownie {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”